Ο ταλαντούχος ηθοποιός Αλέξης Βιδαλάκης στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα παρουσιάζει στη σκηνή του ΚΕΤ τον μονόλογο «Πες της» με την εξαιρετική ηθοποιό Νικολίτσα Ντρίζη.
Η παράσταση είναι βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Χρήστου Οικονόμου (εκδόσεις Πόλις,2023).
3 τυχεροί θα έχουν την ευκαιρία, να την παρακολουθήσουν με τους συνοδούς τους, την Δευτέρα 5 ή την Τρίτη 6 Μαΐου – συμπληρώστε τη φόρμα συμμετοχής και θα σας ειδοποιήσουμε στο email που θα δηλώσετε.
Αν θέλετε, κάνετε και ένα like στη ΝΕΑ σελίδα μας στο FB! Ευχαριστούμε!
ΔΕΥΤΕΡΑ 5 ΜΑΪ́ΟΥ 2025
Oι τυχεροί ειδοποιήθηκαν στo email που δηλώσαν
ΤΡΙΤΗ 6 ΜΑΪ́ΟΥ 2025
Oι τυχεροί ειδοποιήθηκαν στo email που δηλώσαν
*Οι προσκλήσεις αφορούν την ημερομηνία της παράστασης για την οποία προσφέρονται και δεν ανταλλάσονται, ούτε μεταφέρονται σε άλλες ημερομηνίες. Η παραλαβή τους προυποθέτει ΠΑΝΤΑ επίδειξη ταυτότητας ή άλλου εγγράφου στο ταμείο.
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Μια κούριερ περιπλανιέται στη σύγχρονη πόλη.
Από τη μία παράδοση στην άλλη, τριγυρνά σε χιονισμένα βουνά και ασημένιες θάλασσες, σε πάρκα, πλατείες, σε δρόμους απέραντους. Μπαινοβγαίνει σε μεζονέτες, σε βίλες, σε πολυκατοικίες. Κάνει παραδόσεις σε καλούς και κακούς ανθρώπους, αγενείς και ευγενικούς, βασανισμένους και καλοζωισμένους – σε ανθρώπους που μοιάζουν έτοιμοι να βάλουν τα κλάματα κι άλλους που μοιάζουν να μην ξέρουν τι θα πει κλάμα.
Πόσο πόνο και πόση μοναξιά μπορεί να σηκώσει ο σύγχρονος άνθρωπος;
Πολύ συχνά, κάθεται δίπλα τους και τους ακούει. Άλλες φορές είναι σαν να αφουγκράζεται την ίδια την πόλη. Κάθε δέντρο, κάθε λακκούβα, κάθε σπίτι, κάθε δρόμος, κάθε πόρτα που ανοίγει μοιάζει να κρύβει μια καινούργια ιστορία.
Ακολουθώντας την ηρωίδα του στις κούρσες της, μπαίνοντας μαζί της σε σπίτια και σε αυλές, ακούγοντας και καταγράφοντας τις ιστορίες που εισπράττει, ο Χρήστος Οικονόμου συνθέτει ένα μωσαϊκό από εκατοντάδες μικρο-αφηγήσεις· ένα πολύπλευρο πορτρέτο της σύγχρονης Αθήνας, μέσα από τα μάτια μιας εργάτριας της σύγχρονης οικονομίας του delivery και των εφαρμογών.
Πού ξεκινά όμως η πραγματικότητα και πού τελειώνει η φαντασία;
Απόσπασμα από το έργο:
«Καμιά φορά, όταν το φως χαμηλώνει και μεγαλώνουν οι σκιές, μου φαίνεται ότι κυκλοφορώ σ’ αυτούς τους δρόμους χρόνια και χρόνια ατέλειωτα, ολόκληρο αιώνα, ότι ξέρω πια κάθε δέντρο, κάθε λακκούβα, κάθε σπίτι, πηγαίνω πια με τα μάτια κλειστά, είμαι πια δρόμος κι εγώ, πότε άδειος πότε γεμάτος, πότε με φως πότε σκοτεινός, για να βρεις τον δρόμο πρέπει να γίνεις δρόμος, ναι, αλλά ο δρόμος είναι δρόμος αν δεν τον περπατήσεις, η λαμπάδα είναι λαμπάδα αν δεν ανάψει, το μαχαίρι είναι μαχαίρι αν δεν κόψει; Πες της σ’ αγαπάω πολύ και δεν θα το ξανακάνω.»
Κείμενο: Χρήστος Οικονόμου
Σκηνοθεσία: Αλέξης Βιδαλάκης
Ερμηνεία: Νικολίτσα Ντρίζη
Μουσική: Άννα Παπαϊωάννου (Anna VS June)
Σκηνικά: Παρασκευή Οικονόμου
Φωτισμοί: Νατάσα Πετροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Μακρή
Φωτογραφίες: Στάμος Σέμσης
Φωνή μικρής: Βασιλική Γουρδούπη
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Γιώτα Δημητριάδη
Διάρκεια: 70’
ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
κέντρο ελέγχου τηλεοράσεων
Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α – Κυψέλη, Αθήνα
213.00.40.496 & 69.45.34.84.45
Δευτέρα 5 Μαΐου 2025 στις 21:00
Τρίτη 6 Μαΐου 2025 στις 21:00
Εξαιρετική η ηθοποιός! Απέδωσε έναν δύσκολο μονόλογο με όρεξη, γλαφυρότητα, εναλλαγές. Είναι η αλήθεια που περιγράφηκε, ότι συμβαίνει γύρω μας, κοντά και μακριά μας. Ότι συμβαίνει στην πόλη που ζούμε.. Μέσα από την εργασία, ακούσαμε ιστορίες πραγματικές, και μέσα απ’αυτές ξεχυνόντουσαν συναισθήματα, περισσότερος όμως ο πόνος.. Τι κοινό ρούφηξε πραγματικά όλο το δρώμενο! Η ενέργεια, οι εναλλαγές προσώπων που απέδωσε επάξια η ηθοποιός, το υπέροχο κείμενο, κατέστησαν την παράσταση ιδιαίτερη, αληθινή, μοναδική.. Παιγμένη σ’εναν χώρο με απλά αλλά πολύ κατάλληλα για την περίσταση σκηνικά.
Και η σκηνοθεσία πολύ ζωντανή.. Πολύ ωραίο έργο.