Στο θέατρο Εκάτη παρουσιάζεται το έργου του Αυγούστου Στρίντμπεργκ “Ο χορός του θανάτου”. 4 τυχεροί θα έχουν την ευκαιρία, να την παρακολουθήσουν με τους συνοδούς τους, Σάββατο 2 και Κυριακή 3 Απριλίου – συμπληρώστε τη φόρμα συμμετοχής και θα σας ειδοποιήσουμε στο email που θα δηλώσετε.
Αν θέλετε, κάνετε και ένα like στη σελίδα μας στο FB! Ευχαριστούμε!
ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Νικη Μπουναρτζη
Αγαθη Σταυρου
ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
‘Ο χορός του θανάτου’ στο θέατρο Εκάτη – Κυριακή 3 Απριλίου 2022
Αυτός ο διαγωνισμός έχει λήξει.
Ο Έντγκαρ και η Άλις σε ένα Σουηδικό νησί επιθυμούν να γιορτάσουν την επέτειο των γάμων τους, αλλά ο πληγωμένος εγωισμός τους δεν τους το επιτρέπει και ο ένας καταδιώκει τον άλλον. Η ήττα τους, τους οδηγεί σε ψυχικά γρονθοκοπήματα. Ο χορός του θανάτου είναι ένα χρονικό ψυχικής λεηλασίας που ο ένας υπονομεύει τον άλλον τον συρρικνώνει, με σκοπό να τον εξαφανίσει, κατηγορούμενοι οι ίδιοι, και συγχρόνως δικαστές, πρόσωπα ενός σκοτεινού και ταραγμένου υποσυνείδητου, ακροβάτες και πρωταθλητές υπαρξιακού κενού, υποτάσσονται ρυθμικά στο τέλος που ελαύνει. Η σκέψη της μετάβασης στο τίποτα, είναι οδυνηρή και χρησιμοποιούν την ζωή σαν οχυρό προκειμένου να ποδηγετήσει, ο ένας τον άλλο. Η παρουσία του Κουρτ δημιουργεί συγκίνηση μυστήριο και πυροδοτεί εσωτερικές καταστάσεις.
Σκηνοθεσία – προσαρμογή: Βαλεντίνη Λουρμπά
Διασκευή: Γιούλη Χρονοπούλου
Μουσική: Νίκος Ανδρουλής
Κοστούμια – σκηνικά: Σώτη Λάμδα
Παίζουν οι ηθοποιοί
Μάνος Χατζηγεωργίου
Αμαλία Κλημοπούλου
Βασίλης Ασημάκης
ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
Σάββατο 2 Απριλίου 2022 στις 21.00
Κυριακή 3 Απριλίου 2022 στις 19.00
Θέατρο Εκάτη, Εκάτης 11, Πλατεία Κυψέλης, τηλ. 2106401931.
Χορηγός επικοινωνίας διαγωνισμού:
KERDISETO (http://kerdiseto.gr)
Μια πολύ ωραία παράσταση! Παιγμένη σ’ένα πανέμορφο πραγματικό σκηνικό εποχής που σε πήγαινε πίσω στο χρόνο, με χαρακτήρες αδηφάγους, ανικανοποίητους, με σκοτεινά αισθήματα που κατασπάραζαν ο ένας τον άλλον! Σύζυγοι πολλών ετών μαζί, χωρίς θετικά αισθήματα.. Οι ηθοποιοί έπαιξαν επάξια τους ρόλους τους σ’αυτό το πολύ προσεκτικά και καλοσκηνοθετημένο έργο. Οι φωτισμοί έδιναν ζεστό χρώμα στη σκηνή και ο θεατής ένοιωθε σαν να βρισκόταν βουβός εκεί μαζί τους παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα.. Μας συνεπήρε ως το τέλος..