Ο Πολυχώρος Vault παρουσιάζει το μονόλογο της Κάτιας Σπερελάκη “Ολυμπιάδα Ή Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;”, σε σκηνοθεσία Σήφη Μάινα με την Κάτια Σπερελάκη στο ρόλο της Ολυμπιάδας. 2 τυχεροί θα την παρακολουθήσουν, την Τετάρτη 21 Μαρτίου, συμπληρώνοντας τα στοιχεία τους στη φόρμα συμμετοχής.
Αν θέλετε, κάνετε και ένα like στη σελίδα μας στο FB! Ευχαριστούμε!
OI NIKHTEΣ
Ευαγγελία Ρουμπή
Νεκταριος Κυρηκος
Η Ολυμπιάδα, μητέρα του Αλέξανδρου, που στη σύντομη ζωή του έφτασε πιο μακριά από οποιονδήποτε άλλον και μετά το θάνατό του τον είπαν Μέγα, δεν είναι η τυπική μητέρα ενός διάσημου άνδρα. Έχει μείνει στην ιστορία ως αυθύπαρκτη προσωπικότητα, βασίλισσα της Μακεδονίας και της Ηπείρου, που πήρε μέρος και καθόρισε τα γεγονότα ως ηγέτιδα και κληρονόμος της εξουσίας του Φίλιππου και του Αλέξανδρου. Βαθύτατα θρησκευόμενη και απείρως φιλόδοξη, η Ολυμπιάδα είχε πολλά ονόματα κατά τη διάρκεια της ζωής της. Ως Πολυξένη, ήταν η κόρη του βασιλιά της Ηπείρου, ενός περιφερειακού κι απομονωμένου βασιλείου στην άκρη του ελληνικού κόσμου, που όμως κληρονόμησε το αίμα του Αχιλλέα, του Νεοπτόλεμου και της Ανδρομάχης. Ως Μυρτάλη, ήταν μύστις των Βακχικών και των Καβείριων Μυστηρίων, που την εφοδίασαν με διορατικότητα για την πολιτική και πολεμική της δράση. Ως Ολυμπιάδα, ήταν η σύζυγος του Φίλιππου, του βασιλιά της Μακεδονίας που ονειρευόταν να γίνει βασιλιάς της Ελλάδας και της Ασίας ολόκληρης, και της έδωσε το νέο της όνομα για να τιμήσει τη νίκη των αλόγων του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ως Ολυμπιάδα πάλεψε με κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο, για να εγκαθιδρύσει την κυριαρχία της ενάντια στις άλλες συζύγους του Φίλιππου και στα παιδιά τους, εξασφαλίζοντας για τον Αλέξανδρο ένα μέλλον ως βασιλιά έτσι ώστε να εκπληρώσει το όνειρο του Φίλιππου. Και μετά τον πρόωρο θάνατο του Αλεξάνδρου, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να σώσει την αυτοκρατορία, και ως Στρατονίκη ηγήθηκε των ανδρών του Αλέξανδρου που παρέμειναν πιστοί ενάντια στους επίγονους που τη διαμέλισαν. Η ζωή της ήταν συναρπαστική και το τέλος της ηρωικό.
Σε ένα κόσμο αντρών, οι μητέρες τους κατέχουν μια ιδιάζουσα θέση. Για χιλιετίες οι γυναίκες δικαιώνονταν μόνο αν αποκτούσαν αυτή την ιδιότητα γεννώντας άντρες, με τα κορίτσια να θεωρούνται ένα είδος παράπλευρης απώλειας, μόνο για να χρησιμεύσουν στην αναπαραγωγή του είδους. Για να μη μιλήσουμε γι’ αυτές που είχαν την ατυχία να μη γίνουν μητέρες. Οι γυναίκες αντλούσαν δύναμη από την εξουσία του συζύγου, ή από την ύπαρξη και μόνο του γιου και διαδόχου. Πολλές, στον ρου της ιστορίας, τον επηρέασαν εκμεταλλευόμενες αυτή τη συνθήκη. Η Ολυμπιάδα ενσαρκώνει το παράδοξο να είναι η μητέρα ενός από τους πιο διάσημους και επιδραστικούς άντρες της ιστορίας, και η σύζυγος ενός άλλου εξίσου σημαντικού, που όμως υπήρξε αυτόνομα πέρα από τη σκιά των αντρών που όρισαν τη ζωή της. Και είναι αυτό που την κάνει ελκυστική ως ιστορικό πρόσωπο αλλά και ιδανική ηρωίδα μιας μυθοπλασίας που αναφέρεται τόσο στις μητέρες όσο και στους γιους.
Η Ολυμπιάδα πέθανε πριν 2,300 χρόνια, σε έναν κόσμο που είχε μεταμορφωθεί ανεπανόρθωτα από τις κατακτήσεις του γιου της, του Αλέξανδρου. Δε μπορεί να μιλήσει, και πάρα πολλοί έχουν μιλήσει γι’ αυτήν, από τον καιρό που ζούσε μέχρι σήμερα. Έχουν μιλήσει γι’ αυτήν ως δολοπλόκο, δολοφόνο, θρησκομανή και ψεύτρα, ως ηρωίδα, πρόμαχο, μάνα, σύζυγο, βασίλισσα και πολιτική ηγέτιδα. Ακριβώς επειδή δε μπορεί να μιλήσει η ίδια, η σκηνοθετική προσέγγιση εστιάζει σε μια φανταστική απολογία μιας φανταστικής Ολυμπιάδας που ελπίζουμε να είναι κοντά στην πραγματική Ολυμπιάδα, κι όχι σ’ εκείνη τη φανταστική Ολυμπιάδα που έπλασαν οι εχθροί και οι θαυμαστές της. Ανάμεσα στα ερείπια της ζωής της, κάπου στην Πύδνα, η Ολυμπιάδα, νεκρή πλέον, αναμετράται από την αρχή με όσα κατάφερε κι όσα προσπάθησε στη ζωή της, με τα νεανικά της όνειρα, την ταραχώδη συζυγική ζωή της, το όνειρό της που γέννησε τον Αλέξανδρο, την κληρονομία που έχτισε ο Αλέξανδρος στην Ασία και που κατασπάραξαν οι επίγονοι μετά το θάνατό του. Βέβαιη για τις επιλογές και τις πράξεις της ως το τέλος, η γυναίκα που κέρδισε κυρίως υστεροφημία μέσω του γιου της ανασυνθέτει τη δική της ζωή, η οποία αναπόφευκτα γέννησε το μύθο του Αλέξανδρου.
Λίγα λόγια για τους συντελεστές
Κάτια Σπερελάκη
Γεννήθηκε στα Χανιά. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Ευγενίας Χατζίκου. Σπούδασε κλασικό και σύγχρονο χορό (R.A.D., I.S.T.D.) και είναι πτυχιούχος της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει μεταφράσει πολλά θεατρικά έργα, μυθιστορήματα και δοκίμια και έχει γράψει και παίξει το μoνόλογο Νίνα 2.
Στο θέατρο έχει εμφανιστεί σε έργα των Γ. Χριστοφιλάκη, Α. Σακελλάριου, Γ. Φατούρου, Λ. Αναγνωστάκη, Μ. Ευθυμιάδη, Γ. Άλεν, Α. Βαν Βάρμερνταμ, Α. Μήτσου, Κ. Σπερελάκη, Σοφοκλή, Ι. Καρυστιάνη κ.α. και σε σκηνοθεσίες των Γ. Χριστοφιλάκη, Ντ. Δημόπουλου, Ν. Χαραλάμπους, Κ. Αντωνιάδη, Π. Φυσσούν, Γ. Χατζηδάκη, Γ. Κακλέα, Ρ. Πατεράκη, Σ. Μάινα, Θ. Μουμουλίδη, Κ Μεσάρη, Ε. Δημητροπούλου.
Στον κινηματογράφο έχει παίξει σε ταινίες των Π. Βούλγαρη, Β. Ελευθερίου, Σ. Γκορίτσα καθώς και σε τηλεταινίες και σε αρκετές σειρές στην τηλεόραση.
Σήφης Μάινας
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών Ναυπλίου (Τμήμα Θεατρικών Σπουδών) και του London Film School (MA, Filmmaking). Στο θέατρο, ήταν βοηθός σκηνοθέτης στις παραστάσεις: Νίνα2, Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου, Ένα Καινούριο Κόκκινο (σκην. Θ. Μουμουλίδης), Sweet Charity, (σκην. Chet Walker,) και Οιδίπους Τύραννος (σκην. Κώστας Μεσάρης). Ως ηθοποιός συμμετείχε στη θεατρική παράσταση Τολμάς; (σκην. Χ. Χιώτης). Έχει σκηνοθετήσει τις ταινίες μικρού μήκους: Απ’ τη Θάλασσα (συμμετοχή στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας 2010), Τελώνια (με το Σωτήρη Τζιότζιο και τον Στράτο Κουρλή), Litré (με τον Σωτήρη Τζιότζιο και τον Στράτο Κουρλή), Good Morning, The Owner and Occupier, και The Ship That Should Not Be [Κορίτσια της Θάλασσας] (συμμετοχή στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας 2016 και σε πολλά φεστιβάλ του εξωτερικού).
Βασιλική Σύρμα
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Προπτυχιακές σπουδές: ΤΕΙ Αθήνας, Αρχιτεκτονικής Εσωτερικού Χώρου και Σχεδιασμού Αντικειμένων. Μεταπτυχιακές σπουδές: MFA Textiles, part A, Goldsmiths University of London και MA σε Costume Design for Performance, London College of Fashion. Πρακτική εργασία στο Royal National Theatre of London στο τμήμα βαφών και επεξεργασίας υφάσματος και στο τμήμα καπέλων και αξεσουάρ κοστουμιών. Έχει εργαστεί ως ενδυματολόγος σε παραστάσεις της fringe σκηνής του Λονδίνου και την ίδια περίοδο εργάστηκε ως βοηθός ενδυματολόγου στην παράσταση «Οδύσσεια» σε σκηνοθεσία Bob Wilson στο Εθνικό Θέατρο. Στην Ελλάδα έχει εργαστεί ως ενδυματολόγος σε θέατρα όπως: Εθνικό Θέατρο, Κατερίνα Βασιλάκου, Skrow, Δημήτρης Χορν, Άλφα – Ιδέα, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και Θέατρο Τέχνης. Σκηνοθέτες με τους οποίους έχει συνεργαστεί στο παρελθόν: Κατερίνα Ευαγγελάτου, Λίλλυ Μελεμέ, Νίκος Μαστοράκης, Κώστας Γάκης, Γιάννης Λασπιάς, Βασίλης Μαυρογεωργίου, Γιώργος Παλούμπης, Πέτρος Ζούλιας, Μάνος Καρατζογιάννης, Χρήστος Καρασαββίδης καθώς και με πολλές ανεξάρτητες θεατρικές ομάδες.
Λήδα Σπερελάκη
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Γιάννη Ψυχοπαίδη και Φωτογραφία με τον Μανώλη Μπαμπούση. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα Τέχνη και Τεχνολογία και ειδίκευση στο Αnimation στο Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο της Βαλένθια και στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στον τομέα των Γραφικών Τεχνών. Υπήρξε υπότροφος για εκπόνηση καλλιτεχνικού έργου στην Ακαδημία Πλαστικών Τεχνών San Carlos στην πόλη του Μεξικού.
Έχει συμμετοχή σε ομαδικές εκθέσεις και φεστιβάλ σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Κύπρο και Ολλανδία.
Συντελεστές
Κείμενο: Κάτια Σπερελάκη
Σκηνοθεσία: Σήφης Μάινας
Σκηνικά: Λήδα Σπερελάκη
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Άκης Σαμόλης
Φωτογραφίες: Βασίλης Βρεττός
Παραγωγή: Πολυχώρος Vault
Ερμηνεία: Κάτια Σπερελάκη
ΠΟΤΕ & ΠΟΥ
Τετάρτη 21 Μαρτίου στις 19:00
Πολυχώρος VAULT
Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8’ περίπου με τα πόδια)
Τηλέφωνα: 213 0356472 / 6945 993870
Email: vaulttheatre.gr@gmail.com
http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1
Χορηγοί επικοινωνίας διαγωνισμού: KERDISETO (http://kerdiseto.gr) www.saveandwin.gr